Boterhammen met Confituur

Het is zover! We zijn eigenaars! Eigenaars, zeg ik u! Herseltsesteenweg 209 in 3200 Aarschot wordt ons nieuw nestje vanaf juni volgend jaar.
Het is ongelofelijk hoe snel alles gegaan is. Woensdagmiddag krijg ik een berichtje van Kurt, de jr. makelaar bij Immo D&T dat er op de Herseltsesteenweg een huisje te koop staat. Ik bel hem en vraag een afspraak, die er diezelfde dag om 21.00h van gekomen is. We vertrokken 's avonds met nul komma nul verwachtingen en dat is blijkbaar een zeer goede ingesteldheid om zulke dingen te ondernemen. Onze eerste indruk van het huisje was niet al te goed: saai, donker, een typisch huis uit de jaren 50. Maar toen we binnenkwamen overviel ons beide het gevoel dat we thuis waren gekomen. Heel erg vreemd eigenlijk. Kliklaminaat in de living, een nieuwe keuken, (piep)kleine badkamer, bureau, enkel glas maar wel met houten rolluiken, een wasplaats, twee slaapkamers en koterijen genoeg om een smidse in te maken die de naam waardig is. 7 are grond met gazon er op, een zandbak, een terras en uitbreidingsmogelijkheden galore. Dit was het, we wisten dat dit het was, maar zo'n beslissing kan je niet nemen om 21.00h 's avonds zonder onze respectievelijke eminences grises te raadplegen. We wisten dat we snel moesten zijn, er waren al een aantal koppels langsgeweest en ééntje daarvan had volgens Kurt erg geïnteresseerd geleken. Na een korte babbel met de eigenaar Bjorn, een vrolijke Limburger, was het in kannen en kruiken, hier moesten we zo snel mogelijk mee verdergaan. We hebben onze ouders diezelfde avond nog gebeld om hen te vragen alles te laten vallen en donderdagochtend het huis te gaan bezoeken. Kristin en mezelf moesten werken en voor mij was het onmogelijk om me vrij te maken op zo'n korte tijd.
Dan kwam donderdagochtend.
Ik had trainingsessies voor onze verkopers gepland op woensdag en donderdag zodat de dutskes op onze opendeurdagen van volgende week niet met hun mond vol tanden zouden staan en donderdagochtend was het de beurt aan de Franstalige major account (onze in-house monkeys dus). Ik had hun tijdens het academisch kwartiertje van bovenstaand histoiredeelgenoot gemaakt dus ze hadden er geen problemen mee dat ik na een uur training door Yvonne, onze receptioniste uit de training werd gehaald met de boodschap:"Sam, kunt gij alstublieft aan de telefoon komen, het is uw vader, hij zegt dat het dringend is en hij wilt naar mij niet luisteren"
Sprint naar de telefoon.
Hoe verliep dat gesprek,wel, mededeling eigenlijk:Wies: "Zoon, ik heb een bod gedaan op dat huis. Kristin is er van op de hoogte, bel haar en maak het officieel. Gefeliciteerd." Sam: "O-o-o- kay paps, amai"
Mijn partner in crime Gino was de enige getuige van mijn rondedans in de showroom.
Dan is alles nog sneller gegaan: schriftelijk bod diezelfde dag en een tegenbod om 17.30. Maar we hadden geluk. Aangezien wij als eerste een officieel bod hadden gedaan, kregen wij het recht van keuze en omdat het tegenbod slechts 3 grand over dat van ons ging, viel het nog binnen budget en was het van ons!
Gisteren hebben we de compromis getekend en nu gaan we vechten met de banken.
ongetwijfeld to be continued :)