Vandaag hebben we de coniferen aan de zijkant van ons huis gekortwiekt. Ik had er zo een ongelofelijke schrik voor omdat ik dacht dat we dat nooit in één keer zouden gedaan krijgen, maar het is ons gelukt. Blote-knieën-dank voor onze Pa, Steven, Steven D.B en de Gino. Zonder hun zou het ganz selbstverständlich niet gelukt zijn.
Zo zág het eruit:
Dit was tijdens:
En het resultaat:
Ik ben pompaf en ik denk dat de boys dat ook waren. Blij dat het achter de rug is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten