Gisteren bij onze huisbaas Marc langsgeweest om de laatste prullen te regelen. Waarborg, bakken,.. ge weetwel. Vandaag dan nog is gepasseerd om de nieuwe huurster Ylke op weg te helpen. Het is helemaal achter de rug nu.
Gisteren was het voor de Marc precies wel een emotioneel moment: toen we buitengingen zei de mens: "Sam, ge waart den beste huurder die ik ooit gehad heb." En het kan misschien naïef zijn, maar ik was geneigd hem te geloven. Nog meer door het feit dat toen we effectief buitengingen hij tegen mij zei: "onthoudt me he."
Het was bijna genoeg om 4 jaar scheve briefkes goed te maken.
Bijna.
Ik heb hem dat laatste beloofd. Dat kon er nog wel af.
"Een schans dat we het apprtement propel heben achtergelaaten."
Wat een triest verhaal.
BeantwoordenVerwijderensnif, snif
Steven